Δευτέρα 31 Αυγούστου 2009

Παιδια, υπολογιστές, ιντερνετ, facebook και ενα τραγούδι.


Αγαπητοί αναγνώστες του offstreamer σας χαιρετώ. Ονομάζομαι Αλέξης και αυτές οι λίγες γραμμές που γράφω αυτήν την στιγμή, λίγα λεπτά προτού παραδοθώ στο ζεστό κρεβάτι διπλα μου είναι το πρώτο post που γράφω ποτε σε blog. Ευελπιστώ να τα χιλιάσω με βοήθεια δικιά σας αλλά και του φίλου μου Χρήστου που με υποδέχτηκε με ανοιχτές αγκάλες στο ιστολόγιο του και μου δίνει αυτό το βήμα, όσο μικρό και αν είναι, από το οποίο έχω σκοπό να σας παραθέσω τις απόψεις μου, την ιστορία της ζωής μου, τα κουτσομπολιά της γειτονιάς και άλλα λοιπά ενδιαφέροντα.

Ξεκινώ λοιπόν...

Στην σημερινή μου βόλτα στις πανέγκυρες και αμερόληπτες εφημερίδες της χώρας μας, το μάτι μου έπεσε σε ένα δημοσιευμα της εφήμερίδας "ΤΑ ΝΕΑ", σύμφωνα το οποίο οι αγαπητοί υπουργοί Παιδείας Αρης Σπηλιωτόπουλος και Οικονομίας Γ.Παπαθανασίου δίνουν το πράσινο φως σε ένα πρόγραμμα για την χορήγηση φορητών υπολογιστών laptop σε όλους του μαθητές της Α' Γυμνασίου. Το πρόγραμμα αυτό θα ξεκινήσει το Σεπτέμβριο και σε αυτό θα συμμετέχουν 120.000 μαθητές - οσοι και οι μαθητές της που θα φοιτήσουν στην αντίστοιχη τάξη φέτος.



Εκ πρώτης όψεως, μιλάμε για ένα σαφώς πολύ καλό μέτρο που θα εξυψώσει ίσως το μάθημα σε επίπεδα που μονο να φανταστούμε μπορούσαμε εμείς ως μαθητές, πριν λίγα χρόνια και θα φέρει τα παιδιά, από μικρή ηλικία ακόμα πιο κοντά στην τεχνολογία. Αλλά ας δούμε και την άλλη πλευρά.

Το διαδίκτυο είναι καλώς ή κακώς ένας χώρος διακίνησης ιδεών. Καλώς γιατί μας προσφέρει πρόσβαση σε τόσο μεγάλο όγκο γνώσεων, ώστε το καθετί πλέον είναι μερικά κλικ μακρία. Δεν λέγεται άλλωστε τυχαία και η υπερταχεία της πληροφορίας. Κακώς, όμως γιατί οι εν λόγω πληροφορίες μπορεί εκτός από θετικά, να επιδρούν κακόβουλα στον αναγνώστη. Και αυτό γιατί ο καθένας είναι ελέυθερος να γράψει ότι επιθυμεί.

Μόνο όπλο του αναγνώστη είναι η κριτική σκέψη που αποκτά μέσα από τα βιώματα του και το περιβάλλον - σχολικό, οικογενεικακό και φιλικό - στο οποίο ζεί.

Και ρωτάω: Τι κριση μπορεί να έχει ένα παιδί πρώτης Γυμνασίου; Μπορεί να προστατευθεί από τις "κακές" επιρροές του διαδικτύου μόνο του; Δεν νομίζω.

Περισσότερο με απασχολούν όμως τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, όπως οι "μαρκετερς" τα χαρακτηρίζουν. Ήδη βαδίζουμε σε μια εποχή που οι προσωπικές σχέσεις ξεφτίζουν και μάλιστα με εκθετικό ρυθμό. Το Facebook για παράδειγμα έχει δώσει την θέση του σε πολλές κοινωνικες δραστηριότητες. Δεν είναι λίγος ο κόσμος σήμερα που γνωρίζει τον Έρωτα μέσα το fb/hi5/Myspace αλλά και επικοινωνεί μέσω αυτού με φίλους, συγγενείς και άλλα πρόσωπα, χωρίς να κουνηθεί από την άνεση της καρέκλας του σπιτιού του.

Τρέμω και μόνο στην σκέψη του τι θα απογίνουν οι μελλοντικές γενιές, των οποίων τα μέλη θα γίνονται από τόσο μικρή ηλικία "θύματα" της κοινωνικής δικτύωσης.

Μας απόξενώνουν από τα κοντινά μας πρόσωπα λέγοντας ότι μας φέρνουν πιο κοντά και μας φυλακίζουν με την θέληση μας σε ένα δωμάτιο, εθίζοντας μας. Η προσωπική επαφή πεθαίνει και ο ανθρωπος παυει να χρειάζεται την κοινωνικότητα. Παύει να είναι κοινονικό όν.

Εκεί οδεύουμε.

Για να μην κλείσω όμως, αυτό το post/συλλογιμό τόσο στενάχωρα, μια πινελιά αισιοδοξίας: ίσως το να δώσουμε πρόσβαση στο διαδίκτυο στα παιδιά από τόσο μικρή ηλικία, αποτελέσει κίνητρο να τα εκπαιδεύσουμε καλύτερα στο να κρίνουν από μικρά. Κάτι ασύλληπτο ίσως για μας που μέχρί την 6η δημοτικού παίζαμε τάπες με πόκεμον στο προαύλιο του σχολείου μας. :P
Άλλωστε μην ξεχνάμε ότι κάθε νέα γενιά είναι σίγουρα καλύτερη από την παλιά.

Αυτά για σήμερα.

Σημείωση προς εαυτό: Πολύ απαισιόδοξο το πρώτο μου ποστ, ίσως φταέι ο καιρός. Να φροντίσω να γραψω κάτι πιο χαρούμενο για να μην νομίσουν οι φίλοι μου στο msn και στο fb ότι είμαι ξενέρωτος.

Σας φιλώ,
Καλό σας βράδυ.

Πως να κρυφτείτε στο γραφείο σε 5″

Βρήκα στο kotetsi αυτό το ωραίο βιντεάκι, που δεν ξέρω ακριβώς τι θέλει να δείξει η διαφήμιση, αλλά απ'ότι κατάλαβα έχει να κάνει με ασφάλειες . Απλά παρατηρήστε που κρύβεται ο κάθε τύπος . Ίσως ξανασκεφτώ την κρυψώνα μου την πρώτη μου μέρα σαν εργαζόμενος σε γραφείο!

Κυριακή 30 Αυγούστου 2009

Aπάθεια

Έτυχε εδώ να πετύχω αυτό το βίντεο το οποίο μου θύμισε τον πόνο που υπάρχει εκεί έξω :



Πόσο τυφλοί μπορεί να είμαστε ?Ο Νίτσε κάποτε είχε πει ότι η πλάνη δεν είναι τύφλωση . Η πλάνη είναι ανανδρία .
Το άτομο είναι αυτό που επιλέγει να ακολουθήσει τις επιλογές της μάζας, να εφησυχαστεί και να καθησυχαστεί σε αυτό που επιβάλλει η κοινή γνώμη . Είναι το άτομο που τυποποιείται με τις αντιλήψεις της κοινωνίας,που συμβιβάζεται με τις αντιλήψεις των άλλων . Αυτό άρα σημαίνει ότι το ίδιο το άτομο έχει την ευθύνη των πράξεων του και άρα και των συνεπειών του. Οπότε δεν έχει κανένα δικαίωμα στην συνέχεια να διαμαρτύρεται!!Ο άνθρωπος δεν έχει τη δύναμη πλέον να εναντιωθεί στο πλήθος ,προτιμά να γίνει ένα με αυτό ,να υποτάσσεται στη βούληση των πολλών. Προτιμά να γίνει ρατσιστής ,προτιμά να κλέψει τους πάντες, προτιμά να κάψει δέντρα,προτιμά να ψηφίζει αυτούς που ξέρει ότι τον κλέβουν.
Και όταν του τίθεται το ερώτημα γιατί κάνει αυτή την επιλογή τότε οδηγούμενος από την ανασφάλεια του κλείνεται στο "εγώ" του. Αυτή είναι η κατάντια μας και θα συνεχίσει να είναι.
Δεν ξέρω που θα βγάλει όλο αυτό..Ίσως όταν ο κίνδυνος χτυπήσει την δική σου πόρτα,ίσως τότε καταλάβεις τι σημαίνει να ακολουθείς την απρόσωπη μάζα..

Παρασκευή 28 Αυγούστου 2009

Χριστιανισμός

Πράγματα που μου έμαθε ο Χριστιανισμός

1. Είμαστε όλοι καταδικασμένοι εξαιτίας δυο χίπηδων που έφαγαν ένα μήλο
2. Δε μετράει το πόσο κακό είναι αυτό που κάνεις, αρκεί να το εξομολογήσεις σε έναν παπά μετά, αποκτώντας έτσι την πρώτη θέση στα κουτσομπολιά στην γειτονιά.
3. Οι Παναγία ήταν μια οντότητα που αποτελούνταν από ένα δίκτυο χιλιάδων γυναικών. Εξού και η Παναγία η Παντάνασσα, Οδηγήτρια και Γρηγορούσσα και πολλές άλλες.
4. Ο Θεός έχει σύνδρομο πολλαπλής προσωπικότητας, καθώς εκτός τις τρεις βασικές του μορφές, ο Πατέρας, Υιός και Άγιο Πνεύμα βιώνει τις εμπειρίες μας και τα συναισθήματα μας και γνωρίζει τα πάντα για μας. Ώντας πανταχού παρών, ο Θεός είναι εσύ, αυτός και όλοι μαζί.
5. Ο Ιησούς, μια διάσταση του Θεού, μας καταδίκασε σε αιώνια αμαρτία. Άφησε έγκυο μια γυναίκα με τον εαυτό του, γεννήθηκε μέσω αυτής, μας έμαθε να επανορθώνουμε για τα πράγματα που εκείνος μας προκάλεσε και μετά αυτοκτόνησε για να μας σώσει από αυτά.
6. Και όλα αυτά τα έκανε ο Θεός για εμάς.
7. Παρόλα αυτά, με μεγάλη ευκολία σε καταδικάζει σε αιώνια βασανιστήρια επειδή σε δημιούργησε, αν κάνεις κάτι που προσβάλει την κρίση του.
8. Ο Θεός είναι η αιτία ενός μεγάλου παράδοξου, αφού δημιούργησε τους φυσικούς νόμους και όμως συνεχίζει να τους αψηφάει.
9. Ο Θεός έπλασε τον υλικό κόσμο για να χαίρεται τα αγαθά ο άνθρωπος, παρόλα αυτά τον προειδοποιεί ότι η χρήση τους και η απόκτηση τους είναι αμαρτία.
10. Και όμως βλέπεις τους πνευματικούς μας πατέρες να χρησιμοποιούν οχήματα για τις μετακινήσεις τους, καθώς και χρυσά κοσμήματα που ο μέσος άνθρωπος δε πρόκειται ούτε να ακουμπήσει στη διάρκεια της ζωής του.
11. Επίσης σατανικά υλικά αγαθά όπως το ψωμί (άρτος) είναι ιερά όταν προσφέρονται σε ναό για να ικανοποιηθεί ο Άγιος.
12. Ο οποίος διορίστηκε έτσι από ένα τσούρμο παχύσαρκους γέρους.
13. Οι Ανώτατοι Ιερείς είναι συγχρόνως TV Περσόνες, διπλωμάτες και επιχειρηματίες.

Απορίες που μου γεννήθηκαν

Αφού η ζωή μακριά από τον Θεό είναι τόσο βασανιστική, γιατί γεννιόμαστε, για να έχουμε καλό ερώτημα;



Source : www.birchli.eu

Πέμπτη 27 Αυγούστου 2009

Ελεύθερος!





Εκδόθηκε πριν από λίγο το υπ’αριθμ. 2647/2009 βούλευμα συμβουλίου πλημμελειοδικών Αθηνών που κάνει δεκτή την αίτηση αποφυλάκισης του Θοδωρή Ηλιόπουλου. Ελεύθερος από σήμερα το μεσημέρι, τυπική αποφυλάκιση αύριο Παρασκευή!
Επιτέλος μετά από οχτώ μήνες κράτηση και 48 ημέρες απεργία πείνας ο κρατούμενος του Δεκεμβρίου αφέθηκε ελεύθερος!Επιτέλους!

Κυριακή 23 Αυγούστου 2009

OΠΟΙΟΣ ΠΙΣΤΕΥΕΙ ΣΤΟΝ ΘΕΟ

Είναι αδερφή . Αυτό..

Παρασκευή 21 Αυγούστου 2009

ΠΑΟΚΚΚΚ!

Πέτυχα αυτόν τον θέακλα στο blog του Freddo . Απλά δείτε :




Πάοκ ρε!

Κυριακή 2 Αυγούστου 2009

Γούντστοκ






"Η φωτογραφία τους, στο εξώφυλλο του άλμπουμ της θρυλικής συναυλίας του Γούντστοκ, έγινε σύμβολο εκείνου του καλοκαιριού της ειρήνης, της αγάπης και της ανεκτικότητας. Σαράντα χρόνια μετά, ο Νικ και η Μπόμπι Ερκολάιν, είναι ακόμη μαζί και φωτογραφήθηκαν στην ίδια πόζα.

Ήταν το 1969, οι δύο εραστές ήταν 20 χρονών και είχαν μόλις τρεις μήνες μαζί. Ζούσαν στο Πάιν Μπους, στην Πολιτεία της Νέας Υόρκης, και είχαν φτάσει στο Μπέθελ μ΄ ένα στέισον-βάγκον για να παρακολουθήσουν από τις 15 ώς τις 18 Αυγούστου το τριήμερο φεστιβάλ. Ήταν νωρίς το απόγευμα, στη σκηνή έπαιζαν οι Τζέφερσον Αιρπλέιν και η Μπόμπι και ο Νικ στέκονταν αγκαλιασμένοι, προφυλαγμένοι κάτω από μια παλιά κουβέρτα. Ο φωτογράφος Μπερκ Άζλι πάτησε το κουμπί της μηχανής του και, λίγο αργότερα, η φωτογραφία τους δημοσιευόταν πρώτα στο εξώφυλλο του «Life» και μετά, το 1970, σ΄ εκείνο του διπλού άλμπουμ του Γούντστοκ. «Την εποχή εκείνη εργαζόμουν για το ΄΄Νιούζγουηκ΄΄», θυμάται ο φωτογράφος, «όμως προτίμησα να πάω στο Γούντστοκ με τη γυναίκα μου και τα παιδιά μου για να ζήσουμε το γεγονός σε όλη του την έκταση. Έτσι, ενώ οι συνάδελφοί μου φωτογράφιζαν τη σκηνή, εγώ έκανα βόλτες μέσα στο πλήθος».

Εξηντάρηδες πλέον, η Μπόμπι και ο Νικ πόζαραν τις προάλλες για την εφημερίδα «Νιου Γιορκ Ντέιλυ Νιουζ», τυλιγμένοι και πάλι με μια κουβέρτα (την παλιά την έχουν φυλάξει, αλλά είναι πια πολύ φθαρμένη). Παντρεύτηκαν δύο καλοκαίρια μετά το φεστιβάλ, το 1971. Και με την ευκαιρία της φετινής, 40ής επετείου του Γούντστοκ, βρέθηκαν και πάλι στη δημοσιότητα. «Δεν είχαμε αντιληφθεί ότι μας φωτογράφισαν και μόνο όταν είδα το εξώφυλλο του άλμπουμ του Γούντστοκ, αναγνώρισα πρώτα την κουβέρτα και μετά εμάς τους δύο», λέει ο Νικ. «Δεν αντιληφθήκαμε αμέσως τη σπουδαιότητα αυτής της φωτογραφίας», προσθέτει η Μπόμπι. «Το μόνο πρόβλημα ήταν ότι έπρεπε να πω στη μητέρα μου, που δεν ήξερε τίποτε, ότι είχα πάει στο φεστιβάλ».

Σήμερα η Μπόμπι εργάζεται στο δημοτικό σχολείο του Πάιν Μπους και ο Νικ για την κομητεία Όραντζ. Εξακολουθούν να ζουν κοντά στο Μπέθελ και έχουν δύο γιους, τον Μάθιου και τον Λουκ, 30 και 27 ετών αντίστοιχα. «Πιστεύω ότι από τις χιλιάδες φωτογραφίες εκείνων των τριών ημερών, επελέγη αυτή επειδή ήταν ειρηνική, ακριβώς όπως και ο χαρακτήρας της εκδήλωσης», εξηγεί ο Νικ. «Απεικονίζει έντιμα μια γενιά. Όταν κοιτάζω αυτή τη φωτογραφία, δεν βλέπω εμένα και την Μπόμπι. Βλέπω τη γενιά μας»".



Πηγή : www.tanea.gr